Roderik de Man (Bandung/Indonesië 1941) studeerde slagwerk bij Frans van der Kraan en theorie der muziek aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Tegelijkertijd nam hij deel aan de compositieklas van Kees van Baaren en werkte in de electronische studio onder leiding van Dick Raaymakers.
Roderik de Man ontving vele opdrachten van onder andere het Fonds voor de Scheppende Toonkunst, het Amsterdams Fonds voor de Kunst en de Johan Wagenaar Stichting.
Hij schrijft zowel instrumentale werken als werken voor instrumenten gecombineerd met electronica. Zijn oeuvre bestaat uit solowerken, kamermuziek, werken voor koor, voor groot ensemble en orkest. Veel van zijn werk is verkrijgbaar op cd.
​
Verscheidene malen werd zijn werk geselecteerd door de internationale jury van de ISCM, de International Society for Contemporary Music, om uitgevoerd te worden tijdens de de Wereldmuziekdagen (Oslo 1991, Mexico 1993, Seoul 1997, Boekarest 1998, Zwitserland 2004).
“Music, when soft voices die...”, in 2002 gerealiseerd in opdracht van, en in het Institut International de Musique Electroacoustique de Bourges, won de eerste prijs in het concours Musica Nova in Praag. In 2005 werd “Cordes Invisibles” voor cello, piano en tape(cd) de eerste prijs toegekend tijdens het Concours International de Musique Electroacoustique de Bourges, hetzelfde werk kreeg eveneens een Golden Euphony in 2010.
​
in 2007 werd Chromophores voor ensemble en electronica uitgevoerd worden tijdens de Wereldmuziekdagen te Hong Kong. Marionette, voor blokfluiten, electronica en video projectie ontving een eervolle vermelding van Ars Electronica 2007. Marionette en Hear,hear! werden respectievelijk in 2008 en 2009 genomineerd door de Toonzetters.
​
Roderik de Man’s muziek werd uitgevoerd en uitgezonden in Europa, de Verenigde Staten, Canada, Rusland, Brazilië, Mexico, Venezuela, Indonesië, Korea en Japan.